Κυριακή 18:00

Κινηματοθέατρο Ίριδα.

Επιμέλεια: Δημήτρης Λογοθέτης, Βαρβάρα Κοντονή
Υποστήριξη: Ανδριάννα Ζάβαλη

Τα τελευταία χρόνια ο λαογραφικός τρόμος ακμάζει εκ νέου. Ως εκ τούτου, τόσο στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία, όσο κι εν γένει παρατηρείται από τη μια η αναβίωση παλαιότερων τάσεων και έργων, κι από την άλλη η δημιουργία νέων. Το παραπάνω γεγονός, βέβαια, αποτελεί απόρροια ενός ευρύτερου φαινομένου. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρεφόμενοι προς το λαογραφικό τρόμο ή προς συγγενή σε αυτόν είδη, αναζητούν, κατ’ αντιστοιχία με τους πρωταγωνιστές των συγκεκριμένων αλλόκοτων αφηγημάτων/ταινιών, τα μέσα, χάρις τα οποία θα μπορέσουν να παρέμβουν στην καθημερινότητά τους, θα έρθουν σε ρήξη με τις κυρίαρχες τάσεις, τις διάφορες μορφές καταπίεσης, την αστικοποίηση, τον υλισμό και προπάντων την απομάγευση της ζωής. Σε μια post-covid περίοδο, συνεπώς, όπου ο άνθρωπος συνειδητοποίησε και βίωσε τον εγκλεισμό του, δεν μοιάζει παράλογη η αναζήτηση τρόπων επανοικειοποίησης της υπαίθρου, του παρελθόντος και της λαϊκής παράδοσης, οι οποίοι θα καταστήσουν εφικτή την επαναμάγευση της πραγματικότητάς και την υιοθέτηση/κατασκευή νέων μοντέλων ενδυνάμωσης (βλ. παραδείγματος χάριν τη σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ της εικόνας της μάγισσας και του φεμινιστικού κινήματος). Κάθε κοινωνία, μολαταύτα, στοιχειώνεται από την ιστορία της, αλλά κι τα τραγούδια που εκείνη σκάρωσε μέσα στους αιώνες. Ο κόσμος της υπαίθρου, απορομαντικοποιημένος, είναι κι αυτός λερωμένος από τις δικές του ενοχές και μυστικά, από τους αρχέγονους και τους καινοφανείς φόβους της ανθρωπότητας, από τα τέρατα και προπάντων τους ανθρώπους του. Ο παρόν κύκλος προβολών έχει ως στόχο του, μέσω του κινηματογράφου και των τάσεων που παρατηρούνται εντός αυτού, να διερευνήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να παραβιάσει τους τόπους που στέκονται στο μεταίχμιο των κόσμων, τους λόγους που το αλλόκοτο και ο τρόμος, και δη ο λαογραφικός, ασκεί τόσο μεγάλη γοητεία στον κινηματογράφο, και κατά συνέπεια τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες που τα παραπάνω προσπαθούν καλύψουν.