Όψεις στα Κινηματογραφικά Ρεύματα

Τρίτη 09/12 στις 20:00

The Marriage of Maria Braun (1979) του Rainer Werner Fassbinder

Παρουσίαση : Η αποδόμηση του προτύπου ευτυχίας του έγγαμου βίου, η απομυθοποίηση του μεσσιανικού χαραχτήρα του έρωτα κ της τελειότητας της Γερμανικής καθημερινότητας,
από τον αρτίστα του χρώματος Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, μέσω του «Ο γάμος της Μαρία Μπράουν» 1979.

Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος:
Ήταν ένα κινηματογραφικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Δυτική Γερμανία κατά τη δεκαετία του 1960 και συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Χαρακτηριζόταν από μια εξέγερση ενάντια στην αντιληπτή στασιμότητα και την εμπορευματοποίηση της υπάρχουσας γερμανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας, και από την επιθυμία δημιουργίας ανεξάρτητων, καλλιτεχνικά προκλητικών ταινιών που εξερευνούσαν τη σύγχρονη γερμανική κοινωνία.

Βασικές πτυχές του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου περιλαμβάνουν:
Ενάντια στο παλιό:Το κίνημα ήταν μια αντίδραση ενάντια στο «Papa’s Kino» (ο κινηματογράφος του Μπαμπά), το οποίο θεωρούνταν ξεπερασμένο και εκτός επαφής με την πραγματικότητα της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Επιρροή άλλων κινημάτων:
Ο Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος εμπνεύστηκε από το Γαλλικό Νέο Κύμα και τον Ιταλικό Νεορεαλισμό, δίνοντας έμφαση στον χαμηλό προϋπολογισμό, στην κινηματογράφηση με γνώμονα τους δημιουργούς και στην εστίαση σε κοινωνικά ζητήματα.
Θεματολογία:
Ο Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος διερεύνησε θέματα κοινωνικής αποξένωσης, πολιτικής αναταραχής, σεξουαλικής απελευθέρωσης και του αντίκτυπου του παρελθόντος στο παρόν.
Καλλιτεχνικός πειραματισμός:
Οι κινηματογραφιστές πειραματίστηκαν με αφηγηματικές δομές, οπτικά στυλ και κινηματογραφικές τεχνικές για να δημιουργήσουν μια μοναδική και απαιτητική κινηματογραφική γλώσσα.
Διεθνικές συνδέσεις:
Ενώ ήταν ένα εθνικό κίνημα, ο Νέος Γερμανικός Κινηματογράφος ασχολήθηκε με τις παγκόσμιες κινηματογραφικές κουλτούρες, αντλώντας έμπνευση και επηρεάζοντας τον κινηματογράφο σε όλο τον κόσμο.
Κινηματογράφος είδους:
Παράλληλα με την εστίαση στο art house, υπήρχε επίσης μια ζωντανή σκηνή είδους, με τους κινηματογραφιστές να εξερευνούν είδη όπως ο τρόμος, το έγκλημα και τα γουέστερν, συχνά με μια πολιτικά φορτισμένη χροιά.
Χρηματοδότηση και διανομή:
Το κίνημα επωφελήθηκε από μια μετατόπιση στα μοντέλα χρηματοδότησης, με τους τηλεοπτικούς σταθμούς να υποστηρίζουν την παραγωγή ταινιών, οδηγώντας σε μεγαλύτερη επιτυχία στο box office πριν από τις τηλεοπτικές πρεμιέρες.

Χαραχτηριστικοί Σκηνοθέτες :
1) Rainer Werner Fassbinder
2) Peter Fleischmann
3) Werner Herzog
4) Alexander Kluge
5) Ulli Lommel
6) Volker Schlöndorff
7) Helma Sanders-Brahms
8) Werner Schroeter
9) Hans-Jürgen Syberberg
10) Margarethe von Trotta
11) Wim Wenders

Χαραχτηριστικές ταινίες :
1) Die bitteren Tränen der Petra von Kant (1972) Rainer Werner Fassbinder
2) Angst essen Seele auf (1974) Rainer Werner Fassbinder
3) Angst vor der Angst (1975) Rainer Werner Fassbinder
4) Berlin Alexanderplatz (1980) Rainer Werner Fassbinder
5) Die Ehe der Maria Braun (1979) Rainer Werner Fassbinder
6) Katzelmacher (1969) Rainer Werner Fassbinder
7) Händler der vier Jahreszeiten (1972) Rainer Werner Fassbinder
8) Lola (1981( Rainer Werner Fassbinder
9) Welt am Draht (1973) Rainer Werner Fassbinder
10) Veronica Voss (1982) Rainer Werner Fassbinder
11) Whity (1971) Rainer Werner Fassbinder
12) Liebe ist kälter als der Tod (1969)Rainer Werner Fassbinder
13) In einem Jahr mit 13 Monden (1973) Rainer Werner Fassbinder
14) Theater der Welt (1981) Rainer Werner Fassbinder
15) Despair (1978) Rainer Werner Fassbinder
16) Faustrecht der Freiheit (1975) Rainer Werner Fassbinder

17) World on a Wire (1973) Rainer Werner Fassbinder
18) Der amerikanische Soldat (1970) Rainer Werner Fassbinder
19) Die dritte Generation (1979) Rainer Werner Fassbinder
20) Martha (1974) Rainer Werner Fassbinder
21) Warnung vor einer heiligen Nutte (1971) Rainer Werner Fassbinder
22) Quarrel (1982) Rainer Werner Fassbinder
23) Chinesisches Roulette (1976) Rainer Werner Fassbinder
24) Mutter Küsters’ Fahrt zum Himmel (1975) Rainer Werner Fassbinder
25) Ich will doch nur, daß ihr mich liebt (1976) Rainer Werner Fassbinder
26) Jagdszenen aus Niederbayern (1969) Peter Fleischmann
27) Das Unheil (1972) Peter Fleischmann
28) Dorothea’s Rache (1974) Peter Fleischmann
29) La Faille (1975) Peter Fleischmann
30) Die Hamburger Krankheit (1979) Peter Fleischmann
31) Frevel (1983) Peter Fleischmann
32) Lebenszeichen (1968) Werner Herzog
33) Auch Zwerge haben klein angefangen (1970) Werner Herzog
34) Fata Morgana (1971) Werner Herzog
35) Land des Schweigens und der Dunkelheit (1971) Werner Herzog
36) Aguirre, der Zorn Gottes (1972) Werner Herzog
37) Jeder für sich und Gott gegen alle (1972) Werner Herzog
38) Die große Ekstase des Bildschnitzers Steiner (1974) Werner Herzog
39) Herz aus Glas (1976) Werner Herzog
40) Nosferatu (1979) Werner Herzog
41) Woyzeck (1979) Werner Herzog
42) Fitzcarraldo (1982) Werner Herzog
43) Wo die grünen Ameisen träumen (1984) Werner Herzog
44) Wo die grünen Ameisen träumen (1984) Werner Herzog
45) Der starke Ferdinand (1976) Alexander Kluge
46) Die Patriotin (1979) Alexander Kluge

47) Der Kandidat (1980) Alexander Kluge
48) Die Macht der Gefühle (1983) Alexander Kluge
49) Die Zärtlichkeit der Wölfe (1973) Ulli Lommel
50) Cocaine Cowboys (1979) Ulli Lommel
51) Der zweite Frühling (1975) Ulli Lommel
52) Der Paukenspieler (1971) Volker Schlöndorff
53) Die Moral der Ruth Halbfass (1972) Volker Schlöndorff
54) Strohfeuer (1972) Volker Schlöndorff
55) Die verlorene Ehre der Katharina Blum (1975) Volker Schlöndorff Margarethe von Trotta
56) Der Fangschuß (1976) Volker Schlöndorff
57) Die Blechtrommel (1979) Volker Schlöndorff
58) Unter dem Pflaster ist der Strand (1975) Helma Sanders-Brahms
59) Deutschland bleiche Mutter (1980) Helma Sanders-Brahms
60) Shirins Hochzeit (1976) Helma Sanders-Brahms
61) Eika Katappa (1969) Werner Schroeter
62) Der Tod der Maria Malibran (1972) Werner Schroeter
63) Willow Springs (1973) Werner Schroeter
64) Goldflocken (1976) Werner Schroeter
65) Der lachende Stern (1983) Werner Schroeter
66) Scarabea – wieviel Erde braucht der Mensch? (1969)
67) Sex-Business: Made in Pasing (1970) Hans-Jürgen Syberberg
68) Theodor Hierneis oder Wie man ehem. Hofkoch wird (1972) Hans-Jürgen Syberberg
69) Parsifal (1982) Hans-Jürgen Syberberg
70) Die bleierne Zeit (1981) Margarethe von Trotta
71) Alice in den Städten (1974) Wim Wenders
72) Falsche Bewegung (1975) Wim Wenders
73) Im Lauf der Zeit (1976) Wim Wenders
74) Der amerikanische Freund (1977) Wim Wenders
75) Der Stand der Dinge (1982) Wim Wenders
76) Paris, Texas (1984) Wim Wenders

77) Tokyo-Ga (1983) Wim Wenders
78) Der Himmel über Berlin (1987) Wim Wenders
79) Abschied von Gestern (1966) Alexander Kluge

The marriage of Maria Braun 1979 Fassbinder :
Η ταινία διερευνά τη μεταπολεμική Γερμανία κ τη καθημερινότητά της, αναφερόμενη στην έγγαμη ζωή της Μαρία Μπράουν κ τις αλληλεπιδράσεις της με τον υπάρχων κοινωνικό ιστό, μέσω της ιδιόμορφης σκηνοθεσίας του Φασμπίντερ, με τη χρήση κοντινών πλάνων, υποβλητικού φωτισμού και ένα ιδιαίτερο οπτικό στυλ, που συμβάλλουν στον ισχυρό συναισθηματικό αντίκτυπο της ταινίας. Η κινηματογράφηση της ταινίας, του Μάικλ Μπάλχαους, είναι επίσης αξιοσημείωτη για την οικονομία και την ακρίβειά της, δημιουργώντας μια αίσθηση
ρεαλισμού και έντονου δράματος.

Reiner Werner Fassbinder :
Ήταν ένας πολύ παραγωγικός και επιδραστικός Γερμανός σκηνοθέτης του Νέου Κύματος, γνωστός για τις έντονες, μελοδραματικές ταινίες του που διερευνούσαν την κοινωνική αποξένωση, τον έρωτα και τις αποτυχίες της γερμανικής κοινωνίας. Το έργο του χαρακτηριζόταν από ένα μοναδικό μείγμα επιρροών όπως το μελόδραμα του Χόλιγουντ (Ντάγκλας Σερκ), το θέατρο του Μπρεχτ και τις ταινίες του Γκοντάρ, όλα φιλτραρισμένα μέσα από τη δική του «ευαισθησία για τους ομοφυλόφιλους». Το έργο του ασκεί κριτική στις κοινωνικές προκαταλήψεις και την συμπονετική απεικόνιση των κοινωνικών ασυναρτησιών.
Είχε χαοτικό και αυτοκαταστροφικό τρόπο ζωής που τελικά συνέβαλε στον πρόωρο θάνατό του.
Οι ταινίες του ουσιαστικά μια καυστική επίθεση στην μεταπολεμική γερμανική κοινωνία της μεσαίας τάξης και τις προκαταλήψεις της κατά της φυλής, του φύλου και της εθνικότητας.
Eπικεντρωνόταν σε χαρακτήρες που περιθωριοποιούνταν ή αποφεύγονταν από την κοινωνία, αντλώντας από τα δικά του συναισθήματα απόρριψης και αποξένωσης. Παρά την κριτική του στάση, οι ταινίες του είναι επίσης μια «απεγνωσμένη αναζήτηση για αγάπη και ελευθερία», συχνά διερευνώντας την καταστροφική φύση των σχέσεων και την αναζήτηση γνήσιας σύνδεσης, δεξιοτέχνης του μελοδράματος, με ισχυρό συναισθηματικό αντίκτυπο και κοινωνικό σχολιασμό. Οι πρώτες ταινίες περιλάμβαναν στατική κάμερα και σκόπιμα αφύσικη υποκριτική, δημιουργώντας ένα εφέ παρόμοιο με την παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης, σατιρίζοντας ετούτη την οπτική. Επιπλέον, τα μεγάλα ακίνητα πλάνα χαρακτήρων, (Katzelmacher), τόνιζαν την νωθρότητα και την αδράνεια της ζωής των χαρακτήρων. Σε μεταγενέστερες έργα, υιοθέτησε διαφορετικό στυλ κινηματογράφησης. Δουλεύοντας με τον κινηματογραφιστή Michael Ballhaus, χρησιμοποιούσε σταθερά καρότσια και γερανούς (Κινέζικη Ρουλέτα) για να κινείται γύρω και πάνω από τους χαρακτήρες, δημιουργώντας μια αίσθηση ανήσυχης ενέργειας που ερχόταν σε αντίθεση με τη συναισθηματική στασιμότητα στην οθόνη.
Με ασφυχτικά, «γεμάτα» κάδρα πετύχαινε αίσθηση κλειστοφοβίας και σωματικής ή πνευματικής δυσφορίας. Παράλληλα με χρήση καθρεφτών και ανακλαστικών επιφανειών αποτύπωνε χαρακτήρες με αποσπασματικούς τρόπους, τονίζοντας τις εσωτερικές τους διαιρέσεις και την διάχυτη αίσθηση ηδονοβλεψίας της κοινωνίας. Μεταβαίνοντας από τις πρώτες ασπρόμαυρες ταινίες στις έγχρωμες, εμπνεύστηκε έντονα από τα φανταχτερά μελοδράματα Technicolor, χρησιμοποιώντας έντονα κορεσμένα, μη ρεαλιστικά χρώματα και σχολαστικά σκηνικά που είναι τόσο ακριβή όσο το έργο ενός ζωγράφου, χρησιμοποιώντας μια «μετωπική, γεωμετρική όψη».

Τα γραφικά παρουσιάζουν μια «μελαγχολική γοητεία», με όμορφους ανθρώπους να φαίνονται κουρασμένοι σε περίτεχνα σκηνικά, αποτυπώνοντας μια ατμόσφαιρα «εκλεπτυσμένης παρακμής». Πραγματικός μετρ στη σύνθεση κάδρων κ στην λειτουργική τους συσχέτιση με την εξέλιξη της πλοκής, αριστοτέχνης στη χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας.