‘Οψεις στα Κινηματογραφικά Ρεύματα

Τρίτη 17/06 στις 21:00

Παρουσίαση:
Το Ιταλικό Νέο Κύμα μέσω της ματιάς του Michelangelo Antonioni στο Blow Up (1966).

Blow Up (Michelangelo Antonioni 1966)
Πρόλογος για Ιταλιάνικο ρεύμα 

Ο ιταλικός κινηματογράφος του Νέου Κύματος τη δεκαετία του 1960, αν και δεν ήταν τόσο σαφώς καθορισμένος όσο το Γαλλικό Νέο Κύμα, αντιπροσώπευε μια σημαντική αλλαγή στην ιταλική κινηματογραφική παραγωγή, ξεφεύγοντας από τον αυστηρό ρεαλισμό του νεορεαλισμού προς πιο προσωπικά, δημιουργικά έργα με ποικίλη αισθητική και θέματα. Αυτή η περίοδος σημαδεύτηκε από μια δομικές αλλαγές στον κλάδο, με τους σκηνοθέτες να εξερευνούν νέα στυλ και αφηγήσεις, συχνά ανεξάρτητα από το καθιερωμένο σύστημα στούντιο.

Βασικές πτυχές: 

Μετατόπιση από τον Νεορεαλισμό:

Ενώ η εστίαση του νεορεαλισμού σε κοινωνικά ζητήματα και την καθημερινή ζωή παρέμεινε επιδραστική, η δεκαετία του 1960 είδε μια στροφή προς πιο ενδοσκοπικά και ψυχολογικά θέματα.

Το Ιταλικό Νέο Κύμα ήταν μια συλλογή από ποικίλα στυλ και προσεγγίσεις.

Ορισμένες ταινίες υιοθέτησαν ένα πιο ποιητικό και συμβολικό στυλ, ενώ άλλες εμβάθυναν σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα με μια πιο κριτική ματιά.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

Οι ταινίες του Antonioni: L’Avventura, La Notte, L’Eclisse εξερεύνησαν θέματα αποξένωσης, απομόνωσης και κατάρρευσης της επικοινωνίας στη σύγχρονη κοινωνία.

Οι ταινίες του Fellini: 8 ½, Juliet of the Spirits συνδύαζαν φαντασία, σουρεαλισμό και ψυχολογικό δράμα.

Οι ταινίες του Pasolini: Accattone, Mamma Roma απεικόνισαν τις ζωές περιθωριοποιημένων ατόμων με ένα ωμό και ακλόνητο στυλ.

Οι ταινίες του Bertolucci: Before the Revolution, Partner εξερεύνησαν θέματα πολιτικής, σεξουαλικότητας και ταυτότητας.

Δημιουργία παραγωγών Ανεξάρτητου Κινηματογράφου:

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας είδε την άνοδο του ανεξάρτητου κινηματογράφου, με την εμφάνιση ομάδων όπως η συνεταιριστική 21 marzo cinematografica. Αυτές οι ομάδες επιδίωκαν να παράγουν ταινίες εκτός του καθιερωμένου συστήματος στούντιο, συχνά με οικονομική υποστήριξη από το κράτος μέσω μηχανισμών όπως το Άρθρο 28.

Χαρακτηριστικές ταινίες: 

• L’Avventura (1960) by Michelangelo Antonioni
• La Dolce Vita (1960) by Federico Fellini
• Divorce, Italian Style (1961) by Pietro Germi
• 8 ½ (1963) by Federico Fellini
• The Gospel According to Matthew (1964) by Pier Paolo Pasolini
• Seduced and Abandoned (1964) by Pietro Germi  
• Rocco and His Brothers (1960) Director: Luchino Visconti
• Salvatore Giuliano (1962) Director: Francesco Rosi
• Blood and Black Lace (1964) Director: Mario Bava
• Before the Revolution (1964) Director: Bernardo Bertolucci
• The 10th Victim (1965) Director Elio Petri
• The Battle of Algiers (1966) Director: Gillo Pontecorvo
• The Good, the Bad and the Ugly (1966) Director: Sergio Leone
• L’eclisse (Michelangelo Antonioni, 1962)
• Hands across the City (Francesco Rosi, 1963)
• Black Sunday (Mario Bava, 1960)
• The Leopard (Luchino Visconti, 1963)
• Girl with a Suitcase (Valerio Zurlini, 1961)
• Marriage Italian Style (Vittorio De Sica, 1964)
• Il posto (Ermanno Olmi, 1961)
• Red Desert (Michelangelo Antonioni, 1964)
• Mafioso (Alberto Lattuada, 1962)
• Blow Up (Michelangelo Antonioni, 1966)

1.  8 ½ (1963) του Φεντερίκο Φελίνι,είναι μια ημι-αυτοβιογραφική ταινία για έναν σκηνοθέτη που παλεύει με το τελευταίο του έργο και την προσωπική του ζωή.

2.  La Dolce Vita (1960), επίσης του Φελίνι, είναι μια σατιρική ματιά στην υψηλή κοινωνία της Ρώμης και την αναζήτηση νοήματος σε έναν ηδονιστικό κόσμο.

3.  The Good, the Bad and the Ugly (1966) είναι ένα κλασικό σπαγγέτι γουέστερν σε σκηνοθεσία Σέρτζιο Λεόνε, γνωστό για την εμβληματική μουσική επένδυση και την καινοτόμο κινηματογράφηση.

4.  Once Upon a Time in the West (1968), ένα άλλο αριστούργημα του Λεόνε, είναι ένα συναρπαστικό επικό γουέστερν με ένα αξέχαστο soundtrack του Ένιο Μορικόνε.

5.  For a Few Dollars More (1965), συνέχεια της τριλογίας «Δολάρια του Λεόνε», είναι ένα συναρπαστικό γουέστερν με τον Κλιντ Ίστγουντ.

6.  «A Fistful of Dollars» (1964), η πρώτη ταινία της τριλογίας «Δολάρια του Λεόνε», είναι ένα σκληρό και επιδραστικό γουέστερν.

7.  L’Avventura (1960) του Michelangelo Antonioni, εξερευνά θέματα αποξένωσης και υπαρξισμού μέσα από την ιστορία μιας γυναίκας που εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με πλοίο.

8. Η Μάχη του Αλγερίου (1966) του Gillo Pontecorvo, μια δυνατή και ρεαλιστική απεικόνιση του Αλγερινού Πολέμου.

9. Γροθιές στην Τσέπη (1965) του Marco Bellocchio, ένα σκοτεινό και ανησυχητικό ψυχολογικό δράμα.

10. Οι Σαύρες (1963) της Lina Wertmüller, μια σατιρική κωμωδία που εξερευνά την κοινωνική τάξη και τους έμφυλους ρόλους.