.

Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Εμμανουηλίδη

Ο Γιώργος Εμμανουηλίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πέρασε στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α..

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, εντάχθηκε στην ομάδα που ασχολούνταν με τον κινηματογράφο, στο πλαίσιο του τότε Θ.Τ.Π.Α. (Θεατρικό Τμήμα Πανεπιστημίου Αθηνών) και λειτουργούσε στη Φοιτητική Λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Γιώργος παρέμεινε ενεργό μέλος της κινηματογραφικής ομάδας επί πολλά χρόνια και έζησε τη μετεξέλιξη του Θ.Τ.Π.Α. σε Π.Ο.Φ.Π.Α. (Πολιτιστικός Όμιλος Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών) και της κινηματογραφικής ομάδας στον Κινηματογραφικό Τομέα (Κ.Τ.).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μαζί με μία αποφασισμένη ομάδα μελών πρωτοστάτησε στην επαναλειτουργία του Κινηματογραφικού Τομέα (μετά από την αναστολή λειτουργίας που είχε επιβληθεί για ένα ακαδημαϊκό έτος), στο άνοιγμα του Κ.Τ. στο ευρύτερο φοιτητικό κοινό, στην ανάπτυξη συνεργασιών με κινηματογραφικούς δημιουργούς και φορείς όπως η Ε.Τ.Ε.Κ.Τ. (Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου Τηλεόρασης) και στην υποστήριξη των δημιουργικών προσπαθειών των μελών του Τομέα. Επωμίστηκε το μεγαλύτερο μέρος από την καθημερινή πρακτική υποστήριξη των δραστηριοτήτων του Τομέα, διατυπώνοντας παράλληλα και ένα όραμα για τη δράση του. Προσπάθησε να προσελκύσει μέλη και στη συνέχεια να τα κινητοποιήσει, σε μία εποχή που η καθημερινή επικοινωνία ήταν πολύ πιο δύσκολη, καθώς δεν υπήρχαν ακόμα κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χρησιμοποίησε με πολλή επιμονή την προσωπική επαφή, τα σταθερά τηλέφωνα και την ανάπτυξη των φιλικών δικτύων. Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Κινηματογραφικός Τομέας παρέμεινε η βασικότερη προτεραιότητα της ζωής και της δράσης του.  Έλαβε το προσωνύμιο «ο Πατερούλης» τη δεκαετία του 1990, αρχικά μάλλον με σατιρική διάθεση, η οποία με το πέρασμα του χρόνου έγινε αγαπησιάρικη ανάμεσα στους φίλους του και τα μέλη του Τομέα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μείωσε την καθημερινή δραστηριότητά του στον Τομέα, παρέμεινε όμως ενεργός, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια εβδομαδιαίων Σεμιναρίων μέχρι το 2007. Από το 2008 η παρουσία του έγινε λιγότερο συστηματική, όμως σε καμία περίπτωση δεν απομακρύνθηκε εντελώς, καθώς παρέμενε σταθερή στην καρδιά και την σκέψη του η ξεχωριστή θέση που είχε αφιερώσει στον Κινηματογραφικό Τομέα.

Ο Γιώργος στάθηκε ένα αφοσιωμένο μέλος και ένας σινεφίλ με πολύ προσωπικό γούστο. Διεκδικούσε την ανεξαρτησία του δικού του κριτηρίου, χωρίς να ακολουθεί άκριτα ούτε τα εμπορικά ρεύματα, ούτε τις κυρίαρχες τάσεις στους σινεφίλ χώρους. Αν και ήταν αυστηρός θεατής, υποστήριξε πολύπλευρα πολλές κινηματογραφικές απόπειρες μικρού μήκους, υποδυόμενος πρωταγωνιστικούς ρόλους (π.χ. στις ταινίες «Γιωργάκης ο βίαιος», «Αυτός δεν είναι αυτή») ή μικρούς ρόλους σε δεκάδες ταινίες. Δεν αποπειράθηκε να σκηνοθετήσει, όμως είχε ιδιαίτερη αγάπη για το κινηματογραφικό σενάριο. Στο πλαίσιο του Κ.Τ. επιμελήθηκε ομάδες σεναρίου (τη δεκαετία του 1990) και αρκετά Σεμινάρια Σεναρίου στη δεκαετία του 2000 (ιδίως τα ακαδημαϊκά έτη 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2006-07). Εστίαζε ιδιαίτερα στην πολιτικοκοινωνική διάσταση του σεναρίου και των χαρακτήρων, καθώς και στη δημιουργία πολλαπλών επιπέδων ανάγνωσης. Παράλληλα, μέσα από τα Σεμινάριά του, προσπαθούσε να γνωρίσει στα νεώτερα μέλη τις παλαιότερες προσπάθειες συγγραφής σεναρίων, που είχαν γίνει στον Τομέα.

Πάνω απ’ όλα όμως, ο Γιώργος υπήρξε ένας ανιδιοτελής άνθρωπος και ένας πολύτιμος φίλος. Μέσα στον Κινηματογραφικό Τομέα, με αφορμή και αιτία το σινεμά, καλλιέργησε την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή και δημιούργησε παρέες και φιλίες που σχηματίστηκαν γύρω του και κράτησαν/κρατούν δεκαετίες.

Στις 20 Μάη του 2021 έφυγε από κοντά μας για τον Παράδεισο των κινηματογραφιστών.

Καλό σου ταξίδι φίλε…

(23/5/2021)

.